Discuswerpen

Discuswerpen is een atletiekdiscipline, waarbij een lensvormige discus zo ver mogelijk weggeslingerd wordt. De discipline werd al bespeeld in de klassieke Olympische Spelen. De Griekse beeldhouwer Myron van Eleutherae maakte in de vijfde eeuw v.Chr. een beroemd standbeeld van een discuswerper. Een discuswerper werpt een discus vanuit een betonnen discusring met een diameter van 2,50 meter. De discusring is rondom voorzien van een dunne, opstaande, metalen rand van enkele centimeters hoog. Het betonnen plateau dient twee centimeter dieper te liggen dan de desbetreffende metalen omranding. De aanloop naar de discusworp bestaat uit rotaties die binnen de discusring uitgevoerd dienen te worden door de werper. Ter bescherming dient de discusring altijd voorzien te worden van een discuskooi (ookwel beschermkooi) genoemd. Deze is voorzien van een vangnet met een opening van enkele meters waar de werper door dient te werpen. Een worp is pas geldig als de discus land in de werpsector, de discus geland is en de discus de ring op een correcte manier verlaten heeft. De werpsector is een gebied dat, vanuit het midden van de discusring gerekend, een hoek van 34,92° heeft. Deze werpsectoren worden vaak omrand door opsluitbanden. De ring moet vanuit de achterste helft van de ring verlaten worden. De werpafstand wordt gemeten van de rand van de ring tot de meest dichtbije indruk die de discus in het veld maakt. Bij de meeste wedstrijden krijgt iedere werp(st)er drie pogingen, waarna de beste zes of acht atleten nog drie extra pogingen mogen doen.

Verschil discuskooi en kogelslingerkooi

Bij discuswerpen moet de kooi bij voorkeur een U-vorm hebben. De breedte van de opening van een discuskooi moet 6 meter zijn en bevindt zich 7 meter vóór het middelpunt van de ring. De breedte van 6 meter moet worden gevormd door de opening die zich tussen het links en rechts afhangende net bevindt. De hoogte van de netwerkpanelen of van het afhangende net moet op het laagste punt tenminste 4 meter zijn en in de 3 meter die het dichtst bij de voorkant van de kooi liggen, moet de hoogte aan beide zijden tenminste 6 meter zijn (m.i.v. 01-01-2020).

De opening van een kogelslingerkooi van 6 meter moet worden gevormd door de opening tussen het net op de plaats van het draaipunt van de deuren. De hoogte van de netwerkpanelen of van het afhangende net aan de achterzijde van de kooi moet op het laagste punt tenminste 7 meter zijn en de laatste 2,80 meter brede panelen tot aan het draaipunt van de beweegbare netwerkpanelen moeten tenminste 10 meter hoog zijn.

Als het gewenst is dezelfde kooi ook te gebruiken voor het discuswerpen kan de kooi op twee manieren aangepast worden. De meest eenvoudige werkwijze is het aanbrengen van een 2,135 meter/2,500 meter concentrische inlegring, maar dit betekent gebruik van hetzelfde oppervlak in de ring voor zowel kogelslingeren als discuswerpen. Als de kooi voor kogelslingeren ook wordt gebruikt voor discuswerpen, moeten de beweegbare panelen zo worden opgesteld dat de opening van de kooi volledig vrij is.

Kogelslingeren

Kogelslingeren wordt ook wel hamerslingeren genoemd. Kogelslingeren is een atletiekdiscipline waarbij een kogel, die bevestigd is aan een staalkabel, zo ver mogelijk weg moet worden geslingerd. Een kogelslingerfaciliteit is altijd voorzien van een werpring met een doorsnede van 2,135 meter (7 voet). De snelheid van de slingerkogel bij het loslaten, de verticale hoek waaronder geworpen wordt en de richting bepalen de uiteindelijke afstand van een worp.

De kogel dient binnen de werpsector terecht te komen. Valt de kogelslinger buiten de werpsector of stapt de atleet buiten de werpring, dan wordt de worp als niet geldig verklaard. De werpsector heeft, net als bij discuswerpen, een hoek van 34,92°. De werpsector is voorzien van een kogelslingerkooi om juryleden, toeschouwers of andere atleten bescherming te bieden.